Kısaca özetlemek gerekirse, kökeni Hint kültürüne dayanan bir tür müzik türü olarak tanımlanabilir. Çoğunlukla Sanskrit dilinde belirli bir kelime grubunun bir ritm eşliğinde, buna eşlik eden bir melodi ile tekrarlanarak söylenerek şarkılardır.
Kirtanın farkı ise söylenen bu şarkının birlikte söylenen bir aktivite olmasıdır. Yani bir grup insanın bir araya gelerek, bir şef eşliğinde söylediği mantralardan oluşur. Mantra, Man ve Tra köklerinden oluşan ve ‘zihni serbest bırakmak’ anlamına gelir. İşin özünde, belirli sözlerin ard arda söylenmesi ile yaratılan zihinsel odaklanma, bu söylemeye eşlik eden nefes koordinasyonu ile zihnin ana odaklanmasını ve farkındalık düzeyinin artmasını sağlar.
Kirtanı yöneten şefe ‘wallah’ denir. Wallah kirtanı başlatır ve topluluk ondan sonra tekrarlar. Genellikle yarım saat ile kırk dakika gibi bir süre boyunca aynı mantra bir müzik eşliğinde tekrarlanır. Herkesin farklı deneyimleyebileceği bu ortamda, birlikte söyleme hali ile, müzik ve toplulukla derin bir bağ kurulduğuna inanılır. Müzik bittiğinde ise zihin artık sessizdir. Gündelik kaygılardan arındırılmış ve susturulmuştur.
Her ne kadar mantralar ağırlıklı olarak Sanskrit dilinde olsa da, Latin dillerinde de bu aktiviteyi gerçekleştirmek mümkündür. Yani bir mezhebe, dine ya da tarikata ait bir aktivite değildir. Ruhun müziğidir. Şarkı söyleyerek yapılan bir meditasyon olarak da tanımlanabilir.
Comments